una kong narinig ang iyong tinig,
nawala ako sa sarili..
halos mawala sa katinuan..
tila may nais iparamdam..
napakabanayad..
natatangay ang kaluluwa kong sa aking katawan ay tila nais ng kumalas..
napakaganda, napakalungkot..
ang aking puso ay natunaw at nayamot..
patawad kaibigan, alam kong ika'y nahihirapan..
patawad dahil di ko sila kayang pigilan..
ngunit kahit na dapat kang magalit,
hindi iyon ang nadama ko sa iyong pag-awit..
lungkot at awa para sa aming mga kulang sa pang-unawa..
napakabanayad..
napakabanayad..
hindi mapigilang lumuha ng puso kong nagwawala..
napakalungkot..
dahil ang luha mo ay humahalo sa tahanan mong aming nilason..
ang iyong tinig kaibigan,
aking iingatan..
huwag kang mag-alala, huwag mawalan ng pag-asa..
pipilitin kong gumawa ng paraan..
salamat..
salamat sa awit na aking napakinggan..
napakalungkot,
napakabanayad..

kuwento ng pakiki-dalamhati sa tala-arawan ng Walrus na lumuluha ng dugo..

please.. do your part.. save the planet.. n_n